zaptedilmiş yollarınızda kara bir kundakta
baglamas eşliğinde uyutun beni. oyuncaklarımı
boğazlayan ellerine inat, beni bir gece daha
tebessümle, lütfen.
alexis sana söylüyorum, bu bir halk şarkısıdır:
ağacı dallarından ayrı düşünen kafa
biz geçtiğimiz vakit kara kostaklar safa
demem o ki zalim bir, isyancı bir tarafa
amansız kalacaktır ortasında sokağın
ben de abilerimden duyduydum bu sıkı ezgileri
o vakitler duvarlara söylenirdi böyle şeyler.
şimdi kimselere bildirmiyoruz terk edildiğimizi
yalnız bir deniz atıyoruz yere, üzerinde uykular.
oysa ilk başta kimse söylememişti bana da
ölmek zorunda olduğumu.
hey onbeşli onbeşli!
siyah, ışıkla da ışıksız da siyahtır. unutma bunu!
zozan gemilerördü, aralık '08, izmir
(alexandros grigoropoulos'a)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder