eşyanın bilhassa kıpırdanmalarına göz diktim.
göz pis bir penceredir çok atlanılası. ki
sular kadar ben akışkan görmedim
sular dediğim; özsuları gözlerin.
kimse geri dönüşüme yeltenmiyor ve
bellek kendi iktidarına sarılıyor yine:
her cenin aslında ellenmediği için nazenin.
daha demin, buradan ölübebeklerim kalkıp
yürüdüler annelerine.
kolları, bacakları; yolları, sapakları ürkek
onlar henüz bilmiyorlar pek kasıklardan
kasıklara kurulan kör köprüleri.
körpeler.
gözlerin tersine dikilen bebekleri
prematüre hezeyan ve evsiz kalmışlık
içersinde kıvrım kıvrım aşkları gibi
geçiyorlar kollarımdan enseme doğru.
sular kadar ben akışkan görmedim
sular? dediğim, yaman soru.
21.07.08, izmir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder